“Ik had last van artrose in beide duimgewrichten. Bij mij was het aan de linkerkant erger dan rechts. Ik heb hiervoor verschillende spalken gehad, en de corticosteroïdinjectie. Tijdelijk had ik dan wat verlichting. Maar de gewrichten bleken zo aangetast te zijn dat de arts me uiteindelijk een operatie aanraadde. Die operaties gingen natuurlijk niet tegelijkertijd, dan zou ik helemaal uit de running zijn. Je gebruikt je duimen natuurlijk dagelijks. Ik kreeg eerst een operatie aan de ene duim en na mijn herstelperiode, een operatie aan de andere duim.”
“Wat ik fijn vond is dat alles goed geregeld was. De afspraken waren op elkaar afgestemd en ik hoefde eigenlijk nooit heel lang te wachten. Ook bij de anesthesist werd de tijd genomen en werd me de keuze voor volledige narcose of plaatselijke verdoving gegeven.”
De afspraken waren op elkaar afgestemd en ik hoefde eigenlijk nooit heel lang te wachten
“Vlak na de operatie was ik erg bang om iets verkeerd te doen. Ik durfde niet zoveel met mijn duim te doen. De duim was toen erg beurs en gevoelig en ik wilde de operatie niet verpesten. Het aanvullende revalidatietraject heeft me geholpen om goed te begrijpen welke pijn ik ongeveer kon verwachten en wat normaal was. Tijdens de revalidatie moest ik met gekke dingen oefenen. Zo kreeg ik bijvoorbeeld een bakje ongekookte macaroni waar ik in moest knijpen. Thuis keek ik dan het journaal met een bakje macaroni in mijn handen. Vast een vreemd gezicht, maar hierdoor kon ik de gevoeligheid in mijn duimen weer trainen.”
“Ik koos voor een slaapmiddel. Ik hoef die hele operatie helemaal niet te zien, daar zou ik onrustig van worden. Gelukkig mag je daar zelf voor kiezen. Ik kon dezelfde dag nog naar huis, dat was wel zo prettig. Ik kreeg een duidelijke uitleg met wat ik kon verwachten van de pijn en wie ik moest bellen in verschillende situaties. Als ik vragen had kon ik meteen bellen en werd in nauw overleg met de plastisch chirurg besproken wat het beste was. Ik merkte dat ik geen nummer was, maar dat iedereen goed op de hoogte was van mijn situatie.”
“Het gaat nu goed, al zijn er natuurlijk wel wat beperkingen. Zo heb ik last van krachtverlies. Ik merk dat wanneer ik veel kracht op een kleine plek moet zetten het wat lastig gaat. Zoals een blouse met kleine knoopjes open maken. Uiteindelijk heb ik te maken gehad met zo’n tien procent krachtverlies. Dat is een heel net resultaat voor zo’n operatie.”
