“Ik was onder behandeling van een reumatoloog. Die vroeg hoe het met mijn handen ging. Ik had last van dove vingers. Je kunt het vergelijken met het gevoel dat je hebt, waneer je been of voet slaapt. Opvallend was dat ik last had van mijn duim en drie vingers. Maar niet van de pink. Daardoor wist de reumatoloog dat het carpaletunnelsyndroom (CTS) was. Een scherpe observatie, want dat is niet per se zijn vakgebied. Wel komt CTS vaker voor bij mensen met dit soort reuma. De zenuw wordt door de actieve reuma dichtgedrukt, waardoor die bekneld komt te zitten in de hand. Hij vertelde me dat ik er wel iets aan moest doen. Anders is er kans op blijvende schade.”
Mij werd een herstelperiode van zes weken aangeraden, maar ik kon na twee weken alweer aan het werk.
“Eerst moest ik het officieel laten vaststellen bij de neuroloog. Door een EMG konden ze constateren dat het in beide handen aanwezig was. Van de neurologie kon ik heel snel door naar Dokter Foumani, de plastisch chirurg verbonden aan het Handencentrum. Deze stelde vast dat er twee mogelijkheden waren. Een corticosteroïdinjectie of een operatie. Wegens mijn vorm van reuma, werd gekozen voor de operatie. Drie weken later kon ik al terecht voor een operatie. De symptomen waren natuurlijk al langer aanwezig dus het was fijn dat ik zo snel terecht kon. De operatie kon onder plaatselijke verdoving in plaats van gehele narcose. ”
“Mijn mening is misschien een beetje gekleurd, want ik zit zelf ook in de medische wereld – als operatieassistent – maar mij werd aangeraden naar het Handencentrum te gaan. Ik werd er vakkundig geholpen. Ik kan andere patiënten aanraden niet te lang met klachten door te lopen. Laat het gauw checken door een specialist, want je kunt echt blijvende schade oplopen door te lang ermee door te lopen. De herstelperiode die mij werd aangeraden was zes weken, maar ik had geluk. Na twee weken kon ik mijn normale werkzaamheden weer hervatten.”
